Onte ante a máis que baixa calidade da programación televisiva accedín a ver o programa de Masterchef Junior con mestura de sensacións entre un namorado da cociña e un programa que abusa do curta e pega para darlle falsa emoción.
Pois vendo o programa observamos algo que se perdeu, que é esa inocencia propia da niñez, esa que fai que xogándoche con 11 anos 12mil euros, preocúpesche do teu compañeiro/a e ata deixarlle ingredientes si fixese falta, pois señores e señoras perdóenme pero cometín un erro e seguro que ningún de vostedes deuse conta, iso non é ?Inocencia?, é ?Compañerismo? ou ?Deportividade?; seguro que a moitos de vós xa nin vos soa esa palabra ou quedaría como parte dalgún slogan ou himno deportivo.
Empezo a pensar que á xente só interésalle o futbol cando cada día hai noticias máis importantes de calquera outro deporte e logo queixámosnos/queixámonos de que si non hai portadas para Laia, Mireia ou Sheila. Onte sen ir máis lonxe para min, a noticia do día foi a reaparición de Ricky Rubio, logo de 88 días de lesión, si van de puristas ata acepto a vitoria de Djokovic no Open de Australia, aínda que xa sexa a 5ª vez..
Así que lles deixo reflexionar porque seguen sen facer caso a Mark Twain sobre a súa frase: ?Nunca discutas cun idiota, rebaixarache ao seu nivel e gañarache pola súa experiencia?. E seguen dándolle xogo ao xornalismo español en que só se fale do que eles teñen experiencia e onde xa fai tempo morreu a deportividad e o compañerismo en pos das súas queridas 2 Españas.
Exemplos de deportividad:
Atletismo
Iván Fernández Anaya
O 2 de decembro de 2012, no cross da localidade navarra de Burlanda, sucedeu un feito insólito que os seus protagonistas souberon resolver da mellor forma. O atleta keniata Abel Mutai, medalla de ouro dos 3.000 metros obstáculos en Londres 2012, estaba a piques de gañar a proba cando, ao entrar nunha pista onde estaba a meta creuse que xa terminara e afrouxou totalmente o ritmo para comezar a saudar ao público. Detrás viña Iván Fernández Anaya, un fondista español que, ao ver que Mutai equivocábase e parábase antes da chegada, non quixo aproveitar a ocasión para gañar e, mediante xestos, fíxolle saber que estaba equivocado e empuxoulle ata a meta para que o atleta africano impuxésese. Pouco despois Iván declarou ?creo que é mellor o que fixen que si gañase. E isto é moi importante, porque hoxe en día, tal como están as cousas en todos os ambientes , no fútbol, na sociedade, na política, onde parece que todo vale, un xesto de honradez vai moi ben ?.
Fútbol
Aaron Hunt
No fútbol os piscinazos, esaxeracións e fingimientos son o pan de cada día pero en ocasións algúns xogadores desmenten esa picaresca e dan un exemplo de deportividad que non só lles honra a eles mesmos senón a todo o deporte xa que poñen por diante a ética ao triunfo a calquera prezo. O último caso ocorreu o 9 de marzo de 2014 cando o xogador do Werder Bremen Aaron Hunt deixou pampo ao mundo do fútbol polo seu xesto honesto. Corría o minuto 74 no encontro que medía ao Nuremberg co seu equipo cando Hunt caeu dentro do área e o árbitro sinalou penalti ao entender que fora derribado. O centrocampista alemán fixo saber ao colegiado que non houbera contacto e que caera só dentro do área. O árbitro, tras constatar o seu erro, rectificou rápidamente e pitó falta a favor do Nuremberg.
Paolo Dei Canio
O polémico xogador italiano Paolo Dei Canio, curiosamente tamén ten un xesto deportivo moi recordado en Inglaterra. Durante a tempada 2000-2001 mentres xogaba no West Ham, parou coas súas mans un ataque do seu propio equipo ao ver como o porteiro do Everton lesionouse fóra do área. Tras deter o xogo recibiu unha gran ovación por parte da afección rival e gañouse así o respecto do público británico.
Ciclismo
Jan Ulrich
Ganador do Tour de Francia no ano 1997, tivo en Lance Armstrong á súa besta negra. O corredor norteamericano impediulle volver impoñerse nun Tour aínda que na edición de 2003 puido cambiar a súa sorte. Na etapa pirenaica decisiva con final na cima de Luz Ardiden, Armstrong daba sinais de agotamiento e o seu quinto Tour consecutivo perigaba. Máis aínda cando caeu ao chan tras engancharse cun afeccionado. Ao verlle, e pese a atacar pouco antes, Ulrich decidiu esperar ao texano que, en cambio, pouco despois atacoulle para sacar unha diferenza decisiva na cima e encamiñar así o seu quinto triunfo nos Campos Elíseos. Armstrong subiu aquel día ao podio pero o ganador moral daquela etapa para o ciclismo e o deporte foi Jan Ulrich.
Hockey
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Ola:
Recórdoche que vas escribir un comentario nun blog deportivo-educativo.
Os comentarios inapropiados serán eliminados.